25 مه 1973
نخستین گروه کیهان‌نوردان ایستگاه فضایی «اسکای‌لب» به نام‌‌های «چارلز کنراد»، «جوزف کروین» و «پاول ویتز» با یک سفینه آپولو راهی مدار زمین شدند. آنها توانستند سفینه خود را به «اسکای‌لب» متصل کرده و ضمن بر طرف کردن برخی اشکال‌‌های به وجود آمده در این آزمایشگاه فضایی، مدت 28 روز و 50 دقیقه در مدار زمین باشند.
28 ژوئیه 1973
سه کیهان‌نورد به نام‌‌های «آلن بین»، «جک لوسما» و «اون گاریوت» با یک سفینه آپولو راهی اسکای‌لب شدند تا در ادامه مأموریت گروه اول رکورد اقامت را افزایش دهند و به انجام آزمایش‌‌هایی در زمینه‌‌های مختلف علمی و فنی دست بزنند. آنها جمعاً 59 شبانه‌روز در فضا بودند.
27 سپتامبر 1973
«واسیلی لازارف» و «اولگ ماکارف» با «سایوز-12» به فضا پرتاب شدند. این نخستین پرتاب یک سفینه سرنشین‌دار شوروی بعد از فاجعه «سایوز-11» بود. آنها طی دو روز پرواز مداری سیستم‌‌های جدید ناو کیهانی را آزمایش کردند. فضانوردان برای پیشگیری از بروز حادثه‌ای مشابه سایوز-11 با لباس مخصوص فضایی مراحل پرتاب و بازگشت به زمین را گذراندند.
16 نوامبر1973
سومین گروه سرنشین‌های آزمایشگاه مداری اسکای‌لب به نام‌‌های «جرالد کار»، «ادوارد گیبسن» و «ویلیام پوک» راهی این سفینه شدند. آنها ضمن ادامه تحقیقات گروه‌‌های قبلی رکورد اقامت فضایی انسان را به 2017 ساعت افزایش دادند. مهم‌ترین مأموریت‌‌های آنها، تحقیق‌های وسیع پیرامون خورشید و ستاره دنباله دار «کوهوتک» بود.
18 دسامبر1973
سایوز-13 روز 18 دسامبر 1973 با دو سرنشین به نام‌‌های «پیوتر کلیموک» و «والنتین لبدف» از پایگاه پرتاب‌‌های فضایی بایکونور راهی فضا شد و در بخش مدار گرد سفینه سایوز13 تجهیزات علمی ویژه‌ای نصب شده بود که دو کیهان‌نورد را در انجام آزمایش‌‌های مختلف یاری می‌کرد. سفر آنها 7 روز و 20 ساعت و55 دقیقه و 35 ثانیه طول کشید. این ناو در هوای طوفانی و برفی، در روز 26 دسامبر در 200 کیلومتری شمال غربی قرقنده فرود آمد. در این پرواز، سایوز-13 ضمن 127 بار گردش به گرد زمین بیش از 5 میلیون کیلومتر راه پیمود.
